Even op en neer naar India

De kans om als IPBer mee te vliegen met de KLM van Schiphol naar Delhi liet ik niet aan me voorbijgaan. IPB wil zeggen, indien plaats beschikbaar. Gelukkig was die er, zowel op de heen als op de terugreis, en wel businessclass. Dat is echt luxe hoor. Ontvangst met champagne en stoelen die te verstellen zijn tot ligstand. Heerlijk kunnen slapen in het vliegtuig, wat me zittend nog nooit gelukt is.
Van Delhi een vlucht geboekt naar Varanasi, waar - hoe wonderlijk kan toeval zijn - het een na grootste Shivafestival van Varanasi werd gevierd. Met duizenden pelgrims die naar de 'golden temple' waren gekomen om hun potje meegebrachte melk uit te kunnen gieten over de lingham in de tempel, die volgens de overlevering spontaan en zelfstandig uit de grond tevoorschijn is gekomen als levensteken van Shiva zelf. Dit fallussymbool wordt al eeuwen vereerd en heeft de ongelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen zeker niet opgeheven. Maar met een festival als dit vieren zowel de mannen als vrouwen in elk geval feest. In kilometers lange rijen verdrongen de pelgrims zich om toegang te krijgen tot de tempel. Alle toegangswegen waren verstopt, een groot infarct en uren wachten om tot de tempel te worden toegelaten, waar niet meer dan 350 mensen in kunnen overigens....
Het was een feest van innerlijke herkenning, te beginnen met het zicht op en de geur van de Ganges. Mother Ganga weet me te ontroeren. En te verleiden erin te gaan, te zwemmen en gereinigd te worden. En vooral niet te denken wat er zich allemaal afspeelt in dat water....
Drie dagen Varanasi, een feest voor m'n ziel. Daarna nog een dag Delhi, net de fiets en de riksha, de markt en Old Delhi, een feest voor het oog. Gelaafd en voldaan. India is dichterbij dan je denkt!