Nog een paar dagen Lima

Lima, 10 september 2012
Vandaag gevlogen van Tarapoto naar Lima, weer brutaal in de businessclass gaan zitten, wat echt een luxe is en waarvan we erg hebben genoten in het besef dat het wellicht de laatste keer zou zijn dat onze zitplaatsen niet gecontroleerd werden. Tot ons grote genoegen werden we in Lima, waar het inmiddels 24.00 uur was, opgewacht door de vanuit het hotel geregelde taxichauffeur die met het bordje Hendrin ven Tuijn onze aandacht wist te vangen. Het hotel bleek op 5 minuten loopafstand van het strand te liggen, in de als veilig aangeprezen ‘moderne wijk’ Miraflores. Een simpel hotel met wifi op de kamer, wat reuze luxe was na weken zonder en ik de blog over Hampichicuy verzenden kon. De volgende dag op ons gemak richting het strand gelopen en bijzonder luxueus de lunch genuttigd in het chique La Rosa Nautica, een restaurant op een pier gebouwd die de sfeer ademde van voor de 2e wereldoorlog. En ’s avonds naar de tangosalon, op een kwartier lopen van het hotel. Dat was een restaurant met een achterzaal waarin in de loop van de avond de milonga gehouden zou worden. Maar wat bleek, die avond werd de voetbalclassificatiewedstrijd gespeeld tussen Peru en Brazilië, zodat we al snel te maken kregen met joelende en fanatiek meelevende Peruanen die vanaf een groot scherm in het restaurant de voetbalwedstrijd volgden. Na ons diner te hebben genuttigd en de eerste helft beëindigd was zijn we maar een stuk gaan wandelen, want het gejoel was wel wat veel na de stilte van Hampichicuy. Al met al begon door het voetbalgedoe de salon een uur later dan aangekondigd, maar kon er gedanst worden. Omdat ik niet gerekend had op deze tangoavond had ik geen tangoschoenen bij me. Maar tot mijn overgrote verrassing had Rineke voor haar vertrek naar Peru geregeld dat mijn tangoschoenen door Rob in mijn huis werden opgehaald bij Bea die op mijn huis paste en zowaar mijn schoenen kon vinden. Dus kon ik in Lima in m’n tangoschoenen dansen in plaats van op mijn sokken. Dat was dus lachen over deze big surprise, met name omdat Rineke vanaf dag een in Peru me had verteld een verrassing in petto te hebben. Ik was er niet aan begonnen te gaan raden, maar toen ik in het restaurant vroeg of ze haar schoenen wel bij zich had haalde ze tot m’n verbazing de mijne tevoorschijn. Mijn lachen kon zich meten met het lawaai van de voetbalsupporter…. Spaans spreek ik nauwelijks, maar tango is een internationale taal die iedereen danst op hetzelfde ritme, dus was het na Bangkok in Thailand en Girona in Spanje de derde keer om met de plaatselijke diva’s te kunnen dansen. Genieten dus!

Woensdag de 12e zijn we het centrum van Lima ingegaan en er de oude, vooral koloniale gebouwen, bewonderd. En aan het einde van de dag de kathedraal bezocht. Onder de indruk van de overdaad nog even op een kerkbank wat nagenoten en de stilte en energie van de kerk op me in laten werken en volkomen gedachteloos mijn fotocamera naast me neergelegd. Toen de kerk werd gesloten zijn we teruggegaan naar het hotel, waar ik m’n camera miste. Die moest dus in de kathedraal liggen, maar de grote vraag was of dat de volgende dag nog het geval zou zijn. Na genoten te hebben van een heerlijk en eerlijk diner in een vegetarisch restaurant, ook een ruim kwartier lopen van ons hotel, hebben we nog een ommetje gelopen en zijn we gaan slapen en ben ik de volgende morgen na het ontbijt per taxi naar de kathedraal gereden, alwaar onder het wakende oog van vele Mariabeelden en Christusfiguren mijn camera was gevonden door de nachtwaker. Tot mijn grote opluchting en dankbaarheid de uitbundige beelden nog even digitaal vastgelegd en terug naar het hotel om de koffers te pakken en na een wandeling door het Parque al Amor en opnieuw de lunch te gebruiken in La Rosa Nautica op de pier, waarna het tijd was de taxi te nemen naar het vliegveld. De truc om ook richting Milaan in de businessclass te kunnen reizen ging hier niet op, want er werd nadrukkelijk door de alerte stewardessen duidelijk gemaakt dat we door moesten lopen, op onze tickets hadden we geen plaatsen naast elkaar, maar die vonden we gelukkig toch en werd het een voorspoedige terugvlucht die 7 uur tegen de tijd invliegend ons vlotjes naar Schiphol bracht. En daar stond mijn grote en trouwe vriend Hemmie en Ingrid de vriendin van Rineke ons op te wachten. Heerlijk om zo warm onthaald te worden en de eerste verhalen te kunnen uitwisselen. En toen luxe door Ingrid naar huis gebracht. Ja, toch ook weer heerlijk om thuis te zijn.
Lieve mensen dank voor het meeleven en tot een volgend avontuur.
Jef

De foto's van deze reis zijn geplaatst op www.picasaweb.google.com/jefbeerends onder Peru 2012, hernieuwde kennismaking met Peru