In Bangkok

Bangkok 22 t/m 26 februari 2011

Dinsdag 22 februari bracht Bregt, die met Bart, Thijs en Koen een paar dagen in mijn huis zou blijven logeren, me naar het station in Zutphen, om met de trein - en met de veel geplaagde en bekritiseerde maar oh zo makkelijke ov-chipcard - rond half tien naar Schiphol af te reizen. Met een kwartier vertraging stopte de trein op Station Schiphol en kwam ik dus ook een kwartier later dan afgesproken bij de vertrekbalie van China Air, waar Anneke - met wie ik deze rondreis door Thailand maak - al geduldig op me stond te wachten. Aangezien we nog ruim twee uur speling over hadden, het vliegtuig zou om 14.00 uur vertrekken, hadden we alle tijd voor een heerlijk glas versgepeste gezondheidsboost. We kwamen zonder problemen door de securitycheck, met als handicap dat we daarna niet meer de fles water konden kopen die we wilden meenemen voor onderweg en niet meer naar de wc konden. Daar moeten ze (Schiphol dus) wat aan doen vind ik. Want om half een moesten we inchecken en toen we er eindelijk doorwaren hebben we nog een klein uur moeten wachten voor we het vliegtuig in konden. Nou en dan duurt het nog even voor je water krijgt en/of naar het toilet kan. We vertrokken klokslag 2 uur met een Boeing 747-400 (wat zoveel zeggen wil dat er met ons nog 398 personen meevlogen) en zaten in de onderste verdieping tegen een blinde muur aan te kijken, waarop de rest van de reis reclames en een aantal films werden geprojecteerd. Heerlijk dat ik me goed kan concentreren om toch te kunnen lezen en sudoku’s te maken. Het werd een voortreffelijke vlucht met weinig turbulentie en dit keer geen uitvallende motoren, zodat we na precies tien en een half uur vliegen om half zeven plaatselijke tijd in Bangkok landden. Toen werd me weer eens duidelijk wat een raar medium ‘tijd’ is. Door tegen de tijdklok in te vliegen waren precies 6 uur tijd in het niets verdwenen, zodat we onze slaaptijd hadden overgeslagen en fris en fruitig aan een nieuwe dag konden beginnen. Ik heb de nacht altijd al zonde van mijn tijd gevonden, dus dit is de oplossing! Gewoon elke nacht blijven doorvliegen…. We werden opgewacht door onze gids, een (maar dan ook voortdurend) Vlaams sprekende Thai en zijn zwijgzame Engels sprekende tante. Beide zullen ons de komende 3 weken begeleiden. We werden met de bus - onze groep is zo’n 38 man groot - naar ons buitengewoon luxe hotel met dakterras met zwembas gereden, alwaar we al om 10 uur onze buitengewoon luxe kamer konden betreden. Na ons te hebben opgefrist zijn Anneke en ik Bangkok gaan verkennen, nou ja, een heel klein stukje dan. Er wonen 12 miljoen mensen, of in prachtige grote en hoge flats (de skyline van Rotterdam zou erin verdwalen) of in krotten die zich veelal nog bevinden tussen al die nieuwbouw die, zonder twijfel, ook beetje bij beetje zal worden vervangen door die gigantische hoogbouw. (Waar ze dan die arme sloebers gaan herbergen is voorlopig nog een duister raadsel). Al dwalende kwamen we een massagesalon tegen die ons in voldoende mate aansprak om ons te kunnen overgeven aan zo’n onvervalst stevige Thaise massage, jawel, in de handen van een mooie slanke Thaise, die echt al m’n pijnlijke spieren wist te vinden en op ging rekken alsof ik die avond in het plaatselijke ballet zou moeten optreden. Ik moet bekennen dat ik al heel wat massages heb ondergaan, maar dit spant de kroon. Nu snap ik waarom de nodige lieden zo’n dame mee naar huis nemen…. Na een prima nacht zijn we met de groep een fietstocht gaan maken aan de andere kant van de Chaophraya Rivier (de moeder van het water) die Bangkok, net zoals in zo vele wereldsteden het geval is, in tweeën deelt. Een wonderlijk andere wereld kregen we te zien, in een moerassig jungleachtig gebied waar ik prompt werd gestoken door een mij onbekend insect die zich in de plooi tussen mijn rechter duim en wijsvinger aan het ingraven was. Een stekende brandende pijn waarschuwde me waardoor ik het beest eruit wist te trekken en met nodige moeite zijn harsige huid kon breken. Naarmate de pijn afnam nam de zwelling toe als soort van compensatie. Na een heerlijke lunch terug de rivier over en tijd voor het verkennen van een ander stukje Bangkok en een duik in het zwembad. Om vooral ’s avonds fris en fruitig op de Tango milonga te kunnen verschijnen. Dat werd een tangofeestje, met heerlijke muziek en lekkere maaltijd en heerlijke wijn. Het dansen ging me goed af, mede dankzij de onlangs weer opgepakte tangolessen. Me dus ook gewaagd aan het vragen van enkele Thaise schonen, die even soepel blijken te dansen als ze eruit zien. Bij het afrekenen wel even schrikken, de wijn bleek € 6,25 per glas te kosten, wat voor Thaise begrippen een godsvermogen is.

Vrijdag begonnen met een wandeling door ‘Chinatown’ waar de victorie van Thailand, door de overal ter wereld handeldrijvende Chinezen, al enkele honderden jaren geleden is begonnen. Thailand gaat er prat op dat het nooit werd gekoloniseerd, al heel lang een koningshuis heeft en de langst regerende vorst ter wereld kent, die ook nog eens in hoog aanzien staat en alom wordt geprezen. Dus wij op naar het paleis en enkele prachtige Boeddhistische Tempels. We dachten het slim aan te pakken met een tuktuk, maar ook die komen in het dichtslibbende verkeer vast te zitten. Een daarna geprobeerde trein, die heel luxe van airco is voorzien, bracht uitkomst. Wat prima geregeld, goedkoop, zeer goed te overzien, redelijk gedisciplineerd, wat wil je nog meer. Kan Nederland nog wat van leren, want ik vrees dat elke buitenlander in Amsterdam al heel snel de draad volledig kwijt is met ovchip en een volkomen onoverzichtelijk tram, bus en metrovervoer.
Zaterdag in alle vroegte (07.00 uur) vertrokken voor de Rotfai Taladmarkt die op de spoorlijn is opgebouwd en weer wordt afgebroken als de trein eraan komt, wat die lieden razendsnel doen. Dus toen de trein voorbij was hadden alle marktlieden hun plek direct weer ingenomen. Vandaar naar Damnoen Saduak voor een bezoek aan de grootste drijvende markt in Thailand. Aldaar met een longtailboot door de wateren gescheurd, wat een bijzondere ervaring is, zo’n boot met een omgebouwde vrachtwagenmotor als aandrijver voor een lange as die in het water is voorzien van een schroef. Vandaar met de bus doorgereden naar Kanchanaburi, waar de spoorbrug over de bekende River Kwai te bezichtigen is. Daar hebben we de groep achter ons gelaten om op eigener gelegenheid per fiets de omgeving te kunnen verkennen en gezellig en ook vooral lekker gegeten hebben.