Een maand is tekort

De hoogste tijd om weer wat bij te schrijven.

Inmiddels zondag 8 januari, en zitten we echt midden in een hoosbui die al zo’n 10 uur duurt. Lopen naar, en ook weer terugkomend van de ‘eetzaal’ was een regelrechte kijharde douche, met herinneringen aan vroeger: zo’n meiregen waar ik expres in ging lopen….

Oud en nieuw gevierd met vrienden die in Sanur waren. Erg leuk, veel gelachen en genoten van vuurwerk waar we in Nederland nog wat van kunnen leren. De hele dag werd er wel geknald, maar ’s avond vanaf een uur of 8 was er voortdurend vuurwerk in de lucht, en tussen 10 en half een zoals je dat in Amsterdam alleen een klein uurtje hebt na 12 uur. Ongelooflijk met veel ahhh’s en ohhh’s.
Feeststemming, waarin we de zon hebben zien opkomen.
Woensdag 4-1, na een wat vroeg en altijd weer heerlijk diner ben ik gaan fietsen, naar de winkel van Wayan die ik nog wilde bezoeken, zet ik m’n fiets neer en word ik aangesproken door z’n ticketverkoopster die me vertelde dat als ik opschoot ik nog naar de voorstelling kon van… inderdaad de kecak and fire dance. Ik wipte de tempel binnen precies toen het dansfeest begon. Een ik denk ongeveer 80 mannen zongen klanken waarop werd gedanst. Dus geen gamalan spelers en geen drummers, alleen menselijke stemmen en af en toe ritmisch handgeklap. Het gaf bij elkaar een tranceachtige sfeer waarin het eeuwige conflict tussen goed en kwaad werd weergegeven; het ‘goede’ ook nu weer verbeeld door Rama, Sita en Laksamana (de jongere broer van Rama), die het opnemen tegen het kwaad dat wordt uitgebeeld door Rahwana. Een mooi mythisch verhaal uit de Ramayana Epic, waar de Griekse en Romeinse mythen en sagen een Europese variant op zijn.
In het tweede deel ging de tranceachtige sfeer door, waar nu ook een vrouwenkoor aan werd toegevoegd; en twee heel jonge meisjes (ik denk 5 à 6 jaar), die als maagden het heilige en bovennatuurlijke uitbeelden met hun dans. Betoverend.
En daarna ging in het derde deel de trance en betovering door met de opkomst van een enkele danser met een van takken en bladeren gemaakt paard waarmee hij wild danste. Ondertussen was er een groot vuur ontstoken van kokosbasten dat, toen de cocosbasten door en door smeulden, door de danser uit elkaar werd geschopt en ging hij, al dansend op blote voeten door en over de hete vuurkolen, met zijn dans verder.
Dat is nog weer iets anders dan over een vuurbed lopen al ‘Tsjakka’ roepend! Achteraf hoorde ik dat deze vuurdansers niet uit Bali komen en zichzelf inderdaad in een soort trance brengen voor ze met die vuurdans beginnen. Erg indrukwekkend. En grappig dat ik er zo tegenaan liep voor ik er echt naar opzoek was gegaan. Goede tip dus van Lilian!!

En donderdag kwamen Eva, Rob, Emma en Femke dus naar Ubud. Wat een grappig toeval dat zij er ook waren in deze tijd. En nu dus alle gelegenheid elkaar bij te praten, die we in Nederland te weinig maken! Was erg gezellig en heerlijk gegeten. Gisteren met elkaar naar Sari Organik in de rijstvelden gelopen. Voor hen een mooie afsluiting van hun vakantie.

Iets heel anders, ondertussen ben ik naar meneer Ketut Liyer geweest. Als je eten, beminnen en bidden hebt gelezen weet je wie ik bedoel. Een fenomeen die hier in Ubud zijn klantjes ontvangt die in rijen staan opgesteld. De man is dik tachtig, bijna tandeloos en de rust zelve. Zich door iedere klant laat fotograferen en doet of hij voor iedereen de tijd neemt; wat overigens meestal maar een minuut of 10 is. Hij vroeg me waar ik vandaan kwam, waarna hij vertelde 3 jaar in Nederland te hebben gewoond, maar bijna alle Nederlandse woorden vergeten is. Om mij vervolgens na bijna elk Engels woord dat hij gebruikte te vragen wat de Nederlandse vertaling ervan is. Grappig hoe hij zo met iedereen meteen contact weet te maken. Het eerste wat hij zei was: ohh you are very slim, wat hij in de 15 minuten dat ik bij hem was wel tig keer herhaalde. Daarnaast vond hij me ook very intelligent en very strong. Ohh you are very strong man and you will be more than a hundred years old. Verder voorspelde hij me dat ik rijk zou worden en nog een keer zou trouwen. Hij vertelde dat ik 2 kinderen heb en dat we heel gelukkig zijn met elkaar. Ohh you are a very happy man herhaalde hij ook voortdurend. En bijna gillend van de lach meldde hij ook nog even dat ik een groot libido heb, zodanig luid dat alle omstanders mee konden genieten en hard meelachten. Nou, een fenomeen die man, maar om nou te zeggen dat het noodzaak is er naar toe te gaan, nee, dat niet. Het is toch meer een show. Voor 300.000 rupies, zeg 27,50 euris, zou ik zeggen, snel verdiend. Zeker als je bedenkt dat hij tenminste 40 mensen per dag ziet. Dat hij gaven heeft is onmiskenbaar waar, maar dan had ik graag echt de tijd gehad even met hem door te kunnen praten. Ik had echt het gevoel weer snel te worden weggewerkt. Hij ging ook op geen enkele vraag van me in.

En verder gewoon lekker aan het schrijven, of beter gezegd mezelf aan het corrigeren. Dat gaat goed. Kost veel tijd. Wat dat betreft zou ik met liefde nog een maand of 2 blijven, dan weet ik zeker dat ik het geheel en al af zou krijgen. Vooralsnog leuk om te doen en het zal me de komende maanden uit de kroeg houden.

Ook Lucienne’s opmerking hier het oerwoud nog in te gaan is me uit het hart gegrepen. Gaat dus ook zeker nog gebeuren.

En dan wil ik het nog even hebben over het fenomeen licht en donker. Dat is over de hele wereld prima verdeeld. Elk land heeft evenveel lichte als donkere uren. Maar waar ik nog niet eerder bij stil stond is dat hier bij de evenaar de landen 2x per jaar zomer hebben. De zon staat hier nu in het zuiden maar komt terug en staat 21 maart precies recht boven Indonesië, om daarna weer te zakken, maar dan naar het noorden. Interessant fenomeen. Maar hoe dat dan gaat met de maan weet ik niet. Nu is het wassende maan en staat de ronde kant links, terwijl dat in Nederland dus rechts is. (Het ezelsbruggetje de p van premier en de d van dernier gaat hier nu dus niet op.) Maar hoe dat straks is als de zon in het noorden staat??? Ik moet dus nog een keer terug als het bij ons zomer is om dat te checken (-;’

Goed nieuws is dat ik hier nog geen enkele stenen bol heb gezien, dus ook niet verleid kon worden. Dat zit anders met de prachtige Boeddha's en Parwati's (Shiva's wife ofwel Pascha Mama). Ze heeft me verleid....

De heilige nachten zijn weer voorbij. Op naar het voorjaar!
Met hartelijke Balinese groet,
jef