Kapoor Lodge, Nainital

Namaste.

Vrijdag 7 mei. Vandaag, na 5 dagen in de ashram te hebben doorgebracht, was ik toe aan een lekkere lange wandeling, en wel naar de Cheenapeak, zo’n 2,5 uur gaans werd gezegd. Ik had er zin in, want na al die dagen contempleren, mediteren, ademhalingsoefeningen etc., naast de gesprekken met Babaji de broer, en de tijd om na te denken, te lezen, sodoku’s te maken (blijk ik leuk te vinden…) en zelfs af en toe niks te doen (wat kennelijk lastig voor me is, want ik ben al snel aan het mediteren, bezig met zelfreflectie of ergens over aan het nadenken) wilde ik wat fysieks doen.
Om half 9 vertrokken met een lekker zonnetje. Maar de weergoden hadden andere plannen. Na 2 uur was ik bij de Chinapeak, waar ook de nodige Indiase toeristen waren en ik toch vooral met een aantal van hen op de foto moest. Waarbij ook nu weer naar m’n leeftijd werd gevraagd en m’n goede voorkomen en fitheid werd geprezen. Kennelijk ben ik een bezienswaardigheid, want wordt overal gefotografeerd en nagewezen; ’t lijkt m’n ‘sensation white’ ervaring wel. Wat opvalt is dat ik nog niemand van mijn leeftijd ben tegengekomen onderweg; allemaal jongere mensen, zowel de Indiërs die toerist zijn (30ers en 40ers met hun kids en af en toe 50ers), als de buitenlandse backpackers, tussen de 20 en de 35 schat ik. Ik realiseer me dat ik veel eerder aan een wereldreis had moeten beginnen. Nee, ik heb geen spijt van wat ik wel gedaan heb, maar dit heb ik niet gedaan… Wat mij betreft mag dit nog twee maanden langer duren, ik vind het genieten! Al die indrukken, en vooral ook zoveel tijd voor mezelf! Nee, eigenlijk mis ik niks, geen tv, geen krant, en blijken de ongemakken mee te vallen, of te wennen…. Wel fijn dat ik m’n laptop en Ipod bij me heb! (Nee, geen bambu…) En ook warme kleren heb meegenomen, want in de bergen koelt het flink af. Zeker op een dag als vandaag, ’t is gewoon herfstweer hier vandaag!
Maar laat ik bij m’n verhaal blijven. Een kwartiertje later, ik had besloten om nog wat verder te lopen, meldde de Elf zich. Ik was hem al een tijd uit het oog verloren en nu maande hij me op te letten op een krachtplek die er aankwam. En inderdaad een paar minuten en bochten verder was een Hindutempel op een rotsformatie gebouwd, met een voelbaar aanwezige krachtige en hoge energie. Ter plekke vroeg ik de Elf waarom hij me dat al van tevoren aankondigde. ‘Zodat je weet dat ik er ben’, was z’n droge antwoord. Wat me iets ten diepste duidelijk maakte.
Een minuut of 10 later begon het een beetje te regenen, en na nog eens 10 minuten werd het serieus, met eerst flink onweer, daarna grote hagelstenen, en uiteindelijk uitliep op een wolkbreuk. Nu was er een stukje verder een resthouse, zo was me gezegd, wat toch verder weg bleek te zijn dan ik had gehoopt. Dus tegen de tijd dat ik daar aankwam had ik geen droge draad meer aan m’n lijf, en bleek ondanks de nog aanwezige hoopgevende borden, dat guest-house opgeheven, afgesloten met een flink hek en een stevige ketting. Toen ik bezig was me langs het hek te wurmen, zag ik een man bij het overdekte deel waar ik wilde schuilen, die me duidelijk maakte dat ik door mocht lopen. In een aanbouw bleken zich 2 mannen op te houden, anti-kraak of kraak, in elk geval lieten ze me binnen, boden me een handdoek en een kop thee aan. Zodat ik m’n natte kleren kon uitdoen, me kon afdrogen en met een omgeslagen deken de warme thee kon drinken. Gelukkig had ik geen smetvrees, en naast het T-shirt dat ik aanhad het overhemd bij me had dat ik ooit van Douwe kreeg en elke vakantie meeneem. M’n rugzak bleek waterdicht! Toen echter na een uur de regen weliswaar minder was geworden, maar het er niet naar uitzag dat het ooit nog droog zou worden vandaag, ben ik m’n broek, die inmiddels flink droger geworden was (handig zo’n echte dure wandelbroek!), m’n nog natte sokken en m’n droge overhemd gaan aantrekken, heb de heren bedankt en ben de terugweg ingeslagen, vol frisse en goede moed. Zingen helpt dan weet ik, dus ben ik gaan chanten, me voornemend om Truus toch eens te vragen hoe dat echt moet. Ik had niks beters dan m’n eigen fantasie daar maar eens flink op los te laten. In de gesprekken met Babaji de broer, had hij me duidelijk gemaakt dat het woord ‘God’ geen oorspronkelijke klank is, en er dus ook niet de goede vibraties vrijkomen als je dat woord gebruikt. Nu kon ik dat proefondervindelijk gaan oefenen en kon ik niet anders dan hem daar gelijk in geven, want er ontstaan domweg geen boventonen! Maar ik had er toch behoorlijk wat weerstand tegen, toen hij me aanraadde om te chanten op het woord Allah of Allaloa (de o klank uit te spreken als de o van God). Woorden die naar zijn zeggen een gelijke waarde hebben als het woord Om, (en waarbij in het chanten wél boventonen klinken blijkt uit ervaring). In de regen lopend was dat nu een prima praktische oefening, en kon ik dat ook lekker luid doen, want ik was toch de enige onderweg met dit hondenweer. Al snel kreeg ik de smaak te pakken en bleek Allaloa erg veel gelijkenis te vertonen met ons alleluja! Dus daar kon ik wel wat mee… en met alle variaties op Hare Krishna, Om shanti Om en Shivaja nama Om, en een karretje op de zandweg reed, kwam ik 2,5 uur later, wederom drijfnat, thuis. Want het was niet meer droog geworden. Gelukkig was het ook niet meer heel erg hard gaan regenen. In de ashram wachtte een warme lunch, een hete emmer douche en droge kleren!
Vandaag, zaterdag de 8ste, een prachtige zonnige dag. I.t.t. de meeste dagen die vooral nevelig en heiig zijn. Een prima dag om een handwas te doen en m’n hut eens een beetje schoon te maken, want kennelijk had niemand de behoefte dat te doen voor ik erin trok. Een beetje stofzuigen, soppen en vooral de rotzooi weggooien die m’n voorgangers hebben achtergelaten. Om darna een uurtje met ontbloot bovenlijf in de zon te zitten lezen - wat een gevoelige huid opgeleverd heeft.
Vanmiddag een stevige wandeling gemaakt met 2 ooms van Babaji en een vriend van hen, wat een flinke stof tot discussie gaf. Want wel erg orthodox denkende mannen, die onbeschaamd vinden dat de man superieur is aan de vrouw. ‘Kijk naar het westen, daar worden mannen en vrouwen gelijkwaardig opgevoed. Maar wat zie je, vrouwen bereiken niet de top, als gevolg van hun mindere intellect en fysieke kracht’ was hun conclusie. Mijn inbreng dat dit vooral het gevolg is van de macht die de mannen niet prijs willen geven schoven ze als een onnozel argument van tafel. Dat vrouwen in het westen in het onderwijs en de gezondheidszorg wel degelijk inmiddels een gelijkwaardige positie hebben ingenomen maakte ook weinig indruk, (want softe sector, zal ik maar zeggen…). Tot mijn opluchting kon in elk geval mijn conclusie, dat vrouwen mentaal sterker zijn dan mannen wel worden gedeeld.
Wat ik ernstig zorgelijk vind is dat deze hoogopgeleide mannen, een chemisch ingenieur en 2 advocaten, standpunten hebben over vrouwen, over onze westelijke wereld in het algemeen en over Amerika in het bijzonder, die zo extreem zijn, dat het bijna lachwekkend aandoet. Het zijn ideeën die vooral zijn ingegeven door propaganda. Amerika bijvoorbeeld wordt op een lijn gezet met Hitler Duitsland en Europa is een liederlijke poel van zonde en verderf, compleet ontaard en in verval. Iemand met een beetje algemene ontwikkeling zou zelf zulke ongenuanceerde standpunten moeten kunnen corrigeren zou je denken. Maar ja, hoe ongenuanceerd zijn onze ideeën over de Islam??
Gelukkig blijkt uit mijn gesprekken met Babaji de broer, dat hij het met zulke ideeën oneens is. It isn’t love, zegt hij bescheiden.
Ook vandaag weer tijd genomen om na te denken.
In m’n overpeinzingen kom ik triviale en interessante dingen tegen.
Zo geloof ik niet dat sokken en ondergoed fabrikanten hier geld kunnen verdienen.
En vraag ik me af hoe het mogelijk is dat ik overal, echt, waar ik ook loop, een schoen zie liggen; ik ben er al tientallen tegengekomen.
En hoe het kan dat een volk, bestaande uit zoveel verschillende rassen, standen, kastes etc. in zijn geheel zo ongedisciplineerd is. Zelfs hier in de ashram wordt veel op de grond i.p.v. in de daartoe bestemde bakken gegooid en wordt de rommel vervolgens hup, zo van de berg naar beneden gekieperd... En als ik dit onderwerp ter sprake breng met de gewone man, dan kijken ze onnozel en zeggen ze dat het uiteindelijk de schuld is van de regering. Gebrek aan educatie is immers ook de schuld van de regering….
Iets heel anders is, dat ik tijdens mijn vakantie het woord ‘ondanks’ heb afgeschaft en vervang door het woord ‘dankzij’. Luister maar: dankzij m’n oefeningen kon ik de wandeling met m’n hartritmestoornis voltooien. Wat een heel andere energie genereert dan: ondanks m’n oefeningen kreeg ik een hartritmestoring! Een griep, diaree, verkoudheid, hartritmestoring (en natuurlijk veel ergere dingen) geloof me dat het, zelfs voor iemand die bewust leeft en eet, niet te voorkomen is. Het lichaam zoekt uiteindelijk zijn eigen evenwicht. Het is dankzij de persoonlijke opstelling dat iemand daar al dan niet goed mee kan omgaan!! Zinnen als: ondanks het feit dat…., zijn niet positief. Ondanks mijn leeftijd kan ik…., nee, het is het niet, schrappen dat woord, en vervangen door: dankzij!
In de ashram wordt veel aandacht gegeven aan alternatieve geneeswijze, volgens oude kennis, gebaseerd op kruiden en vruchten, zowel gebaseerd op ayurvedische als homeopathische kennis. Van heinde en ver komen de mensen naar de ashram voor advies, ook op het gebied van gezondheid. Elke dag opnieuw komen hier veel mensen, en iedereen krijgt te eten. Mooi hoe Babaji de broer, voor iedereen alle tijd neemt. Omdat ik sinds ik van huis ben last heb van tamelijk dunne ontlasting, bracht ik dat in bij hem. Hij vertelde me dat dit komt door een ontregelde maag, (als gevolg van spanning, denk ik dan, maar waarvan ik me niet bewust ben). Volgens hem heb ik daar al heel lang last van en is dat de oorzaak van mijn allergie, daarmee doelend op mijn eczeem, wat ik ook meteen maar gemeld had. Eigenlijk heb ik nooit last van m’n maag. Alleen in m’n diensttijd, in de periode dat m’n eczeem begon had ik maagproblemen. M’n maag koppelt hij dus aan een allergie. Waar ben ik allergisch voor? Ofwel, waar ben ik (echt) bang voor? Aan het begin van een van onze gesprekken zei hij, out of the blue: ‘Jef, je wil te veel en te snel. Het is nu de tijd om te leren dat dingen tijd nodig hebben. Dat is waar we hier (doelend op dit leven op aarde) mee te maken hebben, tijd!’ En ik begreep. Het ‘verteren’ van dingen vraagt tijd; tijd die ik vaak niet neem, die ik mezelf niet gun. Uit angst tijd tekort te komen…?
Dus ben ik hier nu aan het kuren! En krijg ik elke dag de vrucht die ik plukte tijdens mijn wandeling in de jungle in Chitwan, the holy fruit. Een vrucht met een bast zo hard als een kokosnoot en met daarin een zoetig, kleverig vruchtvlees. Zij draagt de naam: eagle marmaloge en is familie van de rotacea, heb ik toen opgeschreven. Wat een coïncidentie. In elk geval is m’n ontlasting inmiddels weer zo goed als normaal. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.
Iets anders wat ik ben tegengekomen in mijn gesprekken met Babaji de broer, is dat ik heel snel in argumenten schiet, en de ander verleid dat ook te doen. Het mooie is dat hij er niet intrapt. Ik besef nu dat, als ik niet in de argumenten schiet, ik veel beter en dieper kan doordringen tot het wezen der dingen. Met name in het begin, toen het ging over de Islam en de uitingen daarvan, was mijn eerste neiging te wijzen op de negatieve uitwerking en invloed ervan in deze wereld. Het mooie is, dat ontkent hij niet, maar benaderd het met liefde en kennis van zaken. En nu, na een kleine week is duidelijk dat we inderdaad elkaars taal spreken en elkaars gedachten lezen. Hij vertelde me dat de Islam de enige religie is waarin (in de Koran) de positie van de vrouw goed is geregeld en zij een onafhankelijke plaats heeft naast de man. Wat mij ertoe bracht te melden: luister niet naar wat ik zeg, maar kijk naar m’n daden. Kijk immers hoe de positie van de vrouw is geregeld in de islamitische landen! Dan glimlacht hij en zegt: ja, maar dat ligt niet aan de Koran, maar aan de leiders. En dan hoor ik hem denken: kijk naar jullie westerse landen, waar zogenaamde gelijkheid is tussen mannen en vrouwen. Ook daar is het bijna onmogelijk voor een vrouw een hoge positie te verwerven of hetzelfde te verdienen als een man. Vervolgens denk ik aan die haatpredikende imams en zegt hij: iedereen in deze wereld die macht wil zaait haat en angst. Dan hoef je niets meer te doen dan te wachten, de mensen gaan daarna elkaar vanzelf bevechten, waardoor de macht in handen blijft van de angst en haat zaaiers. Die krijgen de aandacht en ook de volgelingen. Wie luistert er naar degene die liefde preekt, was zijn open vraag.
En ik moest denken aan de kerstnacht dat ik met Mieke naar een nachtmis ging in Amsterdam en de dienstdoende priester de zondaars in de kerk duidelijk maakte dat ze nu wel konden komen, waarna hij het kerkvolk dat zich niet aan de kerkelijke wetten hield verbood ter communie te gaan. Ik was te laf de kerk te verlaten! En ik moest denken aan mijn kerkbezoeken als kind, en de donderpreken over zonde, hel en verdoemenis van pastoor Velseboer en kapelaan Smit in de Chassékerk… Mijn hemel, wat een weg hebben we te gaan; het is niet anders, er is geen andere ontwikkeling dan learning by experience. Dat geldt voor elk individu en voor elke religie; door de eeuwen heen...
Waarom, zo vroeg ik een ander moment, zijn de Islamieten zo provocerend aanwezig, met hun baarden, ingepakte vrouwen, moskeeën en de conservatieve imams. Weer die glimlach. ‘Van oorsprong gaat het over het volgen van de profeten en hun leer. Die droegen baarden en hadden lang haar, net als Samsom. Het was een symbool van innerlijke kracht, die zich vertaalt naar de fysieke kracht om te doen wat de levende God van ons vraagt. Mensen weten niet meer wat de achtergrond is van de symbolen, het zijn inhoudloze uitingsvormen geworden.’ En hij vervolgde: ‘de Islam vraagt aan zowel de man als de vrouw zich ordentelijk te kleden.’ ‘Er staat nergens in de Koran iets over gezichtsluiers’, zo zei hij. En vervolgde: ‘wie bepaald wat fatsoenlijk is?’ En ik wist dat hij op dat moment mijn gedachte kende, toen ik bedacht dat er bij ons nauwelijks reclame uitingen zijn waarop niet een schaars geklede vrouw staat. En ik vroeg me af: wat heeft emancipatie ons tot nu toe gebracht. ‘Mannen en vrouwen hebben tot taak te leren elkaar te dienen’ was zijn antwoord op mijn gedachte.
Wonderlijk hoe ik zo in deze islamitische wereld verzeild geraakt ben. De achtergrond van de Koran is dezelfde als die van het oude testament; hier en daar is (flink) wat veranderd, maar het idee is hetzelfde. Kort en oneerbiedig gezegd is de Koran een compilatie van het Oude en het Nieuwe Testament. Daarin veel aandacht voor de familielijn, om vooral duidelijk te maken wat de afkomst is van, in het ene geval Jezus en in het geval van de islamieten de Profeet Mohamed, (waarna steeds in herhaling wordt gezegd - overigens niet door Babaji de broer! - : ‘peace be upon him’). Veel aandacht wordt in de Koran gegeven aan de Jezus figuur, die wordt gezien als de profeet die aan Mohamed voorafging (en diens pad effende). Wat ik wel interessant vind is, dat de Koran het enige volkomen ongeschonden zogenoemd heilige boek is. Zowel uit ons oude en nieuwe testament zijn willens en wetens stukken geknipt en zijn veranderingen aangebracht, die de heersende lieden toen het beste uitkwam. Hetzelfde geldt voor de Veda’s van de Hindi en de woorden van de Boeddha. Het enige ‘vervelende’ is dat, geschonden of niet, de teksten van de Koran voor vaak velerlei uitleg vatbaar zijn en de Islam geleerden, net als de Thora geleerden en onze Bijbelkenners, altijd weer tegenover elkaar staan om elkaar, desnoods te vuur en te zwaard, over die teksten te bevechten. Helaas blijft het niet alleen bij discussies, zoals het geval tussen soennieten en sjiieten.
Volgens de Islamieten is de Profeet (peace be upon him), de laatste profeet in de lijn van Abraham en Elias, via Mozes en de Boeddha naar Jezus. In hun ogen moeten we het daarmee doen dus, want er komt geen nieuwe meer! Wat in dat opzicht wel een aardig statement is, is dat de Profeet (peace be upon him), op eigen houtje de berg opging om nieuwe wetten op te halen, zoals Mozes hem was voorgegaan. Maar daar aangekomen kwam er niets en hield Allah zijn lippen op elkaar. Dus bedacht hij vervolgens zelf maar een aantal, zeg maar voor die tijd geldende, zedenwetten. En is – voor de echte, de ware Islamiet en elk geval voor Babaji de broer – volkomen duidelijk dat de wetten die Mozes ontving en overbekend zijn als de tien geboden, de basis is waarop elke gemeenschap, religieus of niet, gebouwd dient te worden. Dus ook de Islamitische.
Wat ik persoonlijk denk dat er uiteindelijk overblijft, is de bron van al deze heilige schriften: en dat is bewustzijn, dat onveranderlijk door de eeuwen heen hetzelfde is! Wat naar mijn mening tot op de huidige dag volledig en onlosmakelijk gekoppeld is aan wat ik ons gezond verstand noem. Daar hebben we wat mij betreft geen Veda’s, Bijbel, Thora of Koran voor nodig, toch!
Maar ja, kom daar maar eens bij, als je vergaat van de honger, of als je geest vergiftigd is door angst en haat….
Vandaag, zondag, eindelijk om het meer heen gelopen. Flink doorlopend kan dat in een uur. Inclusief m’n bezoekjes aan de Hindutempeltjes, hiervandaan gezien aan de overkant van het meer. En dan zijn er, zeker op zondag de toeristen en de honderden stalletjes en winkeltjes met souvenirs en prullaria. En de bedelaars. Helaas geen enkele steen gezien. Hoef ik er ook niet mee te sjouwen.
Lieve mensen, heb het goed en geniet.
Met een innige omhelzing van jef