Rishikesh

Rishikesh, Lakshman Jhula

Reizen is avontuur, dat mag duidelijk zijn. Inmiddels ben ik sinds zaterdag in Rishikesh.
Wat een verschil hier met de relatieve rust van de Ashram, waar boven op de berg overigens de herrie van de drukte rond het meer van Nainital ook nog goed te horen was, maar de afstand scheelt een boel. Hier een wonderlijke wereld van het Hinduisme, met heel veel kleuren, talloze en wonderlijke goden en eeuwen oude gebruiken, waarvan de inhoud voor de meeste mensen denk ik verloren is gegaan. Het mooie aan deze goden is dat niets menselijks hen vreemd is en ze in die zin ons een spiegel voorhouden van onze psychische staat.
En dan die kakofonie van geluiden; want naast de toeterende auto’s en motorfietsen, zijn er de gezongen badjangs uit de luidspeakers van de platenwinkels. Maar wat nog erger is, ook uit de luidspeakers van zich op de oever van de ganges en in sommige ashrams manifesterende zangers, die met of zonder een orgeltje hun zich eindeloos en vooral tot vervelens toe herhalende vedische teksten zingen. En dan denken ze echt dat ze mooi kunnen zingen, brrr.
Het deel van Rishikesh waar ik m’n kamer heb, Laxman Julla, (dat is gelegen aan de andere kant van de Ganges dan het centrum van Rishikesh) is een soort van Kalverstraat, met heel veel winkeltjes, die ook hier natuurlijk allemaal hun waar willen verkopen. Hier overigens nu wel mooie dingen te krijgen, waaronder ook echt mooie stenen. Een 5 cm bol met krachtige ruby wilde graag met me mee naar huis reizen….
En dan zijn er de bedelaars, geen tientallen, nee honderden! En wonderlijke figuren, naast de westerners als gewone tourist, zijn er de nieuwe Beatles en oude hippies. In Nainital was ik de enige westerling, hier zijn er vele tientallen, zowel uit Europa als Australie en de USA. Daarnaast zijn er de brahmanen, de heremieten en de zogenaamde heiligen, een ook nog bijna blootlopende wonderlijke figuren en andere zonderlingen. Kostelijk om te zien hoe mensen hun dagen hier slijten (vaak buitengewoon onhygienisch overigens.
Een ander kolosaal verschil is de temperatuur die hier overdag oploopt tot boven de 40 graden en ‘s avond niet onder de 30 graden komt! Ja, dan zijn de bergen toch een betere
verblijfplaats in de zomer!
Laat ik het nog even hebben over het avontuur dat reizen meebrengt. Want op een avond in de ashram liep er zomaar een echte 7,5 cm grote schorpioen door m’n kamer over de vloer. Stom toevallig dat ik hem zag tijdens het lezen van een boek, terwijl ik op m’n bed zat. Ik kon het beest niet terugvinden, hij verdween ergens onder het bed. Wel erg goed gekeken tussen de lakens de volgende dagen! Maar in de veronderstelling dat hij banger van mij is dan ik van hem, en hij het buiten m’n hut vast fijner zou hebben, ben ik er maar vanuit gegaan dat hij een uitgang gevonden heeft.
Om toch nog een keer te kunnen genieten van het uitzicht, heb ik de tocht naar de Cheenapeak nog een keer overgedaan. Boffen, want het was nu echt tamelijk helder weer, wat hopelijk op de foto’s te zien is. Aangezien ik niet dezelfde weg terug wilde gaan, ben ik doorgelopen over het pad wat aan de andere kant van de berg naar beneden gaat, ‘n niet echt duidelijk pad, wat een shortcut wordt genoemd. Links aanhouden was me op het hart gedrukt. Tja, dat snapte ik, want anders zou ik op een andere berg zijn uitgekomen, maar ja, links aanhouden hield ook in dat ik voortdurend langs een pijlloze afgrond moest lopen en ik voortdurend moest zoeken naar een mogelijkheid om te kunnen dalen, echt wel stijl!!! Toen ik eindelijk weer bewoonde wereld tegenkwam wel even een dankje naar m’n engelen, want of ze me ooit gevonden hadden als me wat overkomen was is de vraag…. Gelukkig dus veilig beneden aan de berg aangekomen werd ik weer lasting gevallen door de toeterende auto’s die hun ruimte op de weg opeisen. Toen ik een onverwachte stap opzij maakte kwam ik op de rand van het asfalt en het grint, gleed ik uit, en maakte een schuiver die ik met name – achteraf gezien - op m’n rechter elleboog opving, wat een lelijke schaafwond opleverde, en me vervolgens nog meer bekijks gaf.
Vermeldenswaard is ook dat donderdagavond rond 11.00 uur een heuze panter gesignaleerd is op het pad naar de ZOO, direct naast de ashram, op minder dan 75 meter van m’n hut! Mensen die op dat tijdstip met de auto over het pad naar de ZOO naar boven reden, kwamen het beest in hun koplampen tegen…. Niet voor niets wordt afgeraden nadat het donker geworden is nog de natuur in te gaan,
En toen vrijdagavond de toeristenbus genomen naar Rishikesh, wel wat duurder en ook comfortabeler. Vraag ik aan de conducteur, is dit de bus naar Rishikesh. Er werd heftig ja geschud, hij liet me door, ik me geinstalleerd, komt de man opnieuw naar me toe, vraagt m’n kaartje en zegt: to Delhi? Nou nee dus, daar moest ik niet heen, Ik me weer uit de bus gewurmd en de goede bus gezocht. Gelukkig had ik nog wat tijd over daarvoor….
Enfin, een bus met airco die zo koud stond dat ik graag een jas of trui had aangetrokken, maar ja, die zat in de rugzak achter het luik in de kont van de bus…. Dus toen zaterdag m’n neusverkoudheid de kop weer opstak ben ik zondagmorgen meteen maar naar de ayurvedische dokter gegaan die me werd geadviseerd. Die gaf me een uitgebreide behandeling met druppels, massage en pillen, waarmee in elk geval dezelfde dag nog de groene afscheiding weer is gestopt. Bovendien bood hij me een kamer aan, eigenlijk tamelijk ongevraagd. Uit de dikke Lonely Planet had ik een hotelletje geprikt waar ik na aankomst in Rishikesh met de tuktuk naar toe ben gereden (om 5 uur ‘s morgens overigens, het laatste stuk lopend want alleen een voetgangersbrug gaat hier over de Ganges), waar ik ook inderdaad terecht kon. Mooie ruime kamer met groot balcon en uitzicht op de Ganges. Waar ik inmiddels alle dagen heerlijk in zwem. Wat helaas wel een tamelijke ontering is van deze heilige rivier, die door de bedevaartgangers - die daarvoor speciaal naar Rishikesh komen – ook echt als heilig wordt vereerd! Mensen komen zich onderdompelen, doen vuur rituelen, en offeren bloemen in diepe eerbied. En drinken er flinke slokken uit…. Voor mij is het heerlijk zwemwater en heb verder geen last van smetvrees….
Zaterdagavond meldde de dame van het hotel me onverwacht dat er ze een reservering had voor de volgende dag, dus dat ik de volgende ochtend, zondag dus, de kamer weer uit moest. Ze bood een donker hok aan waar ik geen zin in had, En toen kwam de dokter met z’n aanbod, top, kon in zijn huis, eveneens met uitzicht op de Ganges, a room with a view en met balcon. Bovendien nog rustiger en goedkoper ook.
Na de verhuizing ben ik zondag gaan lopen naar een 15 kilometer verderop gelegen Hindutempel. Halverwege, toen ik vond dat het toch wel erg ver was, werd ik opgepikt door een Indiase familie uit Delhi, die onderweg was naar dezelfde tempel en me uitgebreid en allerhartelijkst uitnodigden om hen gezelschap te houden. Ietwat gecompliceerd omdat ze maar heel weinig Engels spraken, maar met handen en voeten ging het uiteindelijk prima. Vader met z’n 4 zonen en 1 dochter op pad naar de tempel, om daarna naar een familiebruiloft te gaan, waar moeder alvast aan het helpen was, dus die was niet mee gegaan.
Oneerbiedig gezegd, er stond me daar een rij voor de temple, alsof het een madame Tousault (of hoe ze ook heet) uitstapje was. Maar goed, eenmaal binnen alle rituelen van dichtbij kunnen bekijken. Foto’s maken was volkomen uit den boze, want ontering! Jammer, dat ga ik nog doen in de kolosale tempel die hier in Rishikesh is gebouwd. Daar was ik zaterdag al even in, maar is de moeite nog een keer te gaan, met name om een foto te maken van een beeld van een Shiva-lingham verering. Want zolang dat soort uitingen, de verering van de fallus van Shiva, plaatsvindt zonder dat er uberhaupt ook kennis is van het feit dat de lingham staat op de yoni van Shakti, (waarmee een gelijkwaardigheid ingebouwd zou zijn, zou je denken), vrees ik dat gelijkwaardigheid tussen man en vrouw nog ver weg is. Niemand weet hier dat het de yoni van Shakti (de vrouw van Shiva) is waar de lingam op rust!
Zolang dit soort gekte plaatsvindt is er weinig kans dat er op het gebied van de ongelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen iets veranderd. Wat een mooi bruggetje is, want kan ik meteen het ongelooflijk genante verhaal vertellen van de ooms met wie ik wandelde…. We hadden het over de rol van de man en de vrouw, dat de vrouw het veel zwaarder heeft in het gezin waar ze ongeveer alles doet, daarnaast vaak nog in de tuin werkt, kinderen opvangt etc. Dat de vrouwen hier niet voor niets gemiddeld jonger overlijden dan de mannen zegt eigenlijk al heel veel. Het antwoord van de mannen was, dat de mannen ‘s avonds en ‘s nachts veel harder werkten, namelijk om het hun vrouw (of vrouwen, de betreffende vriend heeft er vier!) naar de zin te maken. Oh ja, vroeg ik onnozel, voor het plezier van de vrouw? De heren maakten me duidelijk dat ze wel 4 of 5 keer hun eer konden bewijzen. En de vrouwen dan, vroeg ik. Nou, die genoten daar heel erg van….., dat de mannen genoten…. Als gezegd genant, maar goed, dit duurt in elk geval langer dan de ene minuut die het in Nepal duurt…..
Maandag werd het wat rustiger hier, de weekend gasten waren verdwenen. Het was een dag vol verleidingen. ‘s morgens na m’n – dagelijkse – neusbehandeling ben ik naar een in de buurt gelegen waterval gelopen, wat inderdaad de moeite was. Waarna het pad verder liep de berg op. Dus dat pad verder gaan volgen maar uiteindelijk de verleiding weerstaan verder te gaan toen het weer stijl werd en ik ook geen idee had waar het naar toe zou leiden. Dus rechtsomkeer weer langs de waterbekkens waar me door de elf was duidelijk gemaakt dat aarde en lucht enerzijds en water en vuur anderzijds elkaars tegenpolen zijn, waarvan het krachtveld wordt opgeheven door de elementenwezens. Water stroomt naar beneden, warmte stijgt op, waterwezens zorgen voor een opwaardse energie in water, en vuurwezens voor een neergaande stroom in vuur. Hetzelfde is het geval bij aarde en lucht werd me verteld. Die heen en weer stromende energie werd me dezelfde dag nog een keer uitgelegd door Dr. K.L. Kothari, de ayurvedische arts bij wie ik een massage had laten doen. Nadat ik de verleiding had weerstaan om me te laten masseren door Monika van de laundry service, Reena van het naaiatelier of Shine van de winkel van sinkel, die naast hun job er een Herbal Massage Centre op na houden…. De massage van Dr. Kothari was overigens voortreffelijk. Tot en met de vingerkootchakra’s, die opensprongen! Hij maakte me duidelijk dat ik een vatta en pitta constitutie heb, dat resp. lucht en vuur betekent. Mijn aarde en water systeem is niet krachtig genoeg om weerstand te kunnen bieden aan het krachtige lucht en vuur systeem, wat volgens hem de redden is voor de snelle vatbaarheid voor verkoudheden en alles wat met de luchtwegen te maken heeft. M’n water (dat staat voor het gevoelsgebied) stijgt niet voldoende omhoog! Datzelfde geldt voor m’n aarde-element (dat staat voor m’n hier en nu realisatie), stijgt niet voldoende op, omdat lucht en vuur te weinig dalen. Buitengewoon interessant na wat ik die ochtend van de Elf te horen had gekregen en me feitelijk al had uitgelegd waar ik aan te werken heb, aan de tegenkrachten!!! En wat betekent dat, overgave….. Dus hier verder met kuren, nadat ik in de ashram in Nainital al na een paar dagen weer volkomen normale stoelgang had. Dus nu m’n luchtwegen aangepakt, na m’n poepwegen……
Gelukkig heb ik van een andere verleiding erg kunnen genieten, want bij het kopen van een verse fles water zag ik in de ijskast van d winkel een blikje ginger ale, m’n lievelings frisdrank! Als beloning, vast en zeker!
En vervolgens 's avonds de verleiding niet kunnen weerstaan om een echte kop pompoenensoep te eten!
Dan heb ik het nog niet gehad over de heilige koeien waar het hier van wemelt, inclusief de heilige stieren die ervoor zorgen dat deze gekte nog duren kan zolang ze niet uit de steden geweerd worden. Het goede nieuws is dat er nauwelijks muggen zijn. Maar als het over vliegen gaat dan is er nog een oorlog te winnen. Want die koeien en stieren schijten gewone stront, daar is niets heiligs of bijzonders aan. En dan te weten dat ze hier kennelijk nog niet van vliegenmeppers (oh jeeh ja dat mag niet, sorry….) noch van vliegengordijnen gehoord hebben.
En dan was daar, maandagavond tijdens het eten, het prachtige schouwspel van de conjunctie tussen de maan (een heel klein cirkeltje als een kom, want de maan wordt van onderen beschenen) met daaronder de stralende planet venus als een heldere punt onder de maankom, beiden zich in hetzelfde tempo neerwaarts bewegend tot ze achter de bergen verdwenen. Maan en venus als de symbolen van het vrouwelijke. Zou dat toch een teken van de hemel zijn dat de vrije vrouw haar ruimte op deze aarde gaat innemen, of blijven vrouwen wachten tot ze de ruimte van mannen krijgen. Ik vrees dat het dan nog even kan duren……
Vandaag inmiddels dinsdag de 18e, gelopen naar een verderop gelegen ander deel van Rishikesh, Ram Juhla geheten, waar zich een paar hele grote ashrams bevinden. Waaronder de in de eind negenter jaren verlaten ashram van Mahareshi Yogi, waar de Beatles destijds een klein jaar verbleven. Een ruine die aan de natuur is teruggegeven. Vervolgens de grote Krishnatempel beklommen en m’n hoogtevrees weer eens onder ogen gekomen. Straks weer een massage. Kijk ik naar uit.
Wat vervelend is, is dat m’n computer ermee uitgescheden is ergens vorige week. (Goed dat je dat al meldde Bregt!) Eerst had ik m’n usbstick in de computer van het café laten zitten, die was ik dus kwijt, nieuwe gekocht, daar de info weer opgezet, waarna de computer ermee stopte. Vandaar dat het even geduurd heeft voordat ik alle foto’s op internet had. Dat betekent dus dat ik nu alles vanuit het internetcafe moet doen, waar geen Nederlandse Taal in gebruik is als corrector…..
Ik vrees dat de foto's van hier nog even op zich zullen laten wachten.
Vrijdag ga ik door naar Dharmsala.
Een warme groet uit het hete Rishikesh. En een dikke kus,
jef