Nog meer Kathmandu
Door: jefkebeerends
Blijf op de hoogte en volg Jef
06 April 2010 | Nepal, Kathmandu
Kathmandu, 6 april
Namasté.
Ook vandaag weer een heerlijke temperatuur en een wazig zonnetje dat zich nauwelijks een weg kan banen door de smog die als een vervuilde aura rond Katmandu Valley hangt.
Ik kon het niet laten en heb een heel mooie stenen bol gekocht van jade, 12 cm doorsnede, prachtig. Te zwaar om 2 maanden mee te torsen. Marie-José die gisteren vertrok nam hem heel lief voor mij mee naar Nederland. Een ook gekochte zwarte toermalijnkristal van 5x10 zal ik bij me houden en tijdens mijn reis koesteren.
Gisteren naar Pashupati gegaan, een oude hindustaanse tempel, te bereiken via een weg met stalletjes die e.e.a. meer aan Volendam doet denken dan aan het betreden van heilige grond. In de tempel lopen dan de namaak heiligen rond die geld vragen om gefotografeerd te kunnen worden; narcisme heeft vele vormen. Door het heiligdom stroomt een riviertje aan de kant waarvan crematies plaatsvinden. Toen ik aan kwam lopen werd er net een brandstapel als een altaar opgebouwd met daarnaast de draagbaar waarop de dode wachtte om met de rook van het vuur mee te worden genomen naar de bergen van de Himalaya en daar te worden opgenomen. Waarin is niet duidelijk, maar - ik neem aan wel in de hoop op een betere incarnatie. Want de plek waar deze dode werd verbrand gaf aan dat zij of hij tot een lagere kaste behoorde. Hoe dichter bij de tempel hoe beter je afkomst. Ook aan de ‘goede’ kant van de brug vond een crematie plaats, voor ceremonie en druk gebarende lieden onder leiding van een – vast en zeker belangrijke – priester. En in de rivier ondertussen waadden een paar kinderen met een schepnetje, in de hoop een sieraad te vinden die met de as de rivier in geschoven wordt.
Als een kind in Nepal geboren wordt dient het te worden aangegeven in de gemeente waar de vader geboren is. Ook in die plaats dient te worden opgegeven dat iemand is overleden. Wat voor sommigen, die uit een van de vele onherbergzame gebieden komen, een heel gedoe kan zijn. Elf dagen na de geboorte krijgt het kind een naam, die aan het kind wordt gegeven door een ter plaatse ingehuurde priester. Het is een naam die hoogst geheim is (alleen de ouders kennen die naam en dragen die op een bepaalde leeftijd ceremonieel over aan het kind, die de naam vervolgens tegen niemand mag vertellen). Daarnaast krijgt het kind ook een bijnaam, die gebruikt wordt in het dagelijkse leven. De heilige naam die de priester geeft zou gebaseerd zijn op o.a. astrologische en kosmische (?) gegevens. Volkomen onduidelijk hoe de priester daaraan komt. Zulke mysteries houden de Hindu tradities in elk geval lekker mysterieus. Het geheim houden van de naam gaat zover dat die ook niet met je geliefde mag worden gedeeld. Traditioneel krijgen kleine meisjes in hun linker neusgat een piercing met een klein juweeltje, als teken van onderdanigheid aan en beschikbaarheid voor een man. Een traditie die tot op de dag van vandaag hoog scoort. Slechts weinig meisjes doen er niet (meer) aan mee. Een van de twee dochters van Prakash weigerde spontaan (zo jong als ze was...), wat gerespecteerd werd.
De boeken die ik wilde meenemen bleven abusievelijk achter; kreeg gisteren van Marjan, met wie ik de trekking ga doen, het boek Cave in the snow aangereden, over het leven van een Engelse dame die naar Nepal vertrok en zich 12 jaar van de wereld afzonderde om verlichting te bereiken. Ben benieuwd; er zijn vele wegen en allemaal, nou ja veel ervan, interessant. Marjan kwam gisterenmiddag aan; samen ter kennismaking gezellig en Nepalees gegeten. Wat ons tijdens ons gesprek opviel is hoezeer er een individuele kijk is om naar Nepal te komen. Er is de toerist met camera, die met name de winkeliers hier wel heel graag zien komen, en dan zijn er de bedevaartgangers, veel prachtige mensen met elk hun eigen verhaal. Een interessante tijd, waarin de mens individualiseert, maar velen individualiseren zonder hun identiteit te vinden…
Morgen begint de trekking. Ik kijk er naar uit. Tot daarna.
Kus, jef
Ps. Eva, van harte gefeliciteerd!!
Namasté.
Ook vandaag weer een heerlijke temperatuur en een wazig zonnetje dat zich nauwelijks een weg kan banen door de smog die als een vervuilde aura rond Katmandu Valley hangt.
Ik kon het niet laten en heb een heel mooie stenen bol gekocht van jade, 12 cm doorsnede, prachtig. Te zwaar om 2 maanden mee te torsen. Marie-José die gisteren vertrok nam hem heel lief voor mij mee naar Nederland. Een ook gekochte zwarte toermalijnkristal van 5x10 zal ik bij me houden en tijdens mijn reis koesteren.
Gisteren naar Pashupati gegaan, een oude hindustaanse tempel, te bereiken via een weg met stalletjes die e.e.a. meer aan Volendam doet denken dan aan het betreden van heilige grond. In de tempel lopen dan de namaak heiligen rond die geld vragen om gefotografeerd te kunnen worden; narcisme heeft vele vormen. Door het heiligdom stroomt een riviertje aan de kant waarvan crematies plaatsvinden. Toen ik aan kwam lopen werd er net een brandstapel als een altaar opgebouwd met daarnaast de draagbaar waarop de dode wachtte om met de rook van het vuur mee te worden genomen naar de bergen van de Himalaya en daar te worden opgenomen. Waarin is niet duidelijk, maar - ik neem aan wel in de hoop op een betere incarnatie. Want de plek waar deze dode werd verbrand gaf aan dat zij of hij tot een lagere kaste behoorde. Hoe dichter bij de tempel hoe beter je afkomst. Ook aan de ‘goede’ kant van de brug vond een crematie plaats, voor ceremonie en druk gebarende lieden onder leiding van een – vast en zeker belangrijke – priester. En in de rivier ondertussen waadden een paar kinderen met een schepnetje, in de hoop een sieraad te vinden die met de as de rivier in geschoven wordt.
Als een kind in Nepal geboren wordt dient het te worden aangegeven in de gemeente waar de vader geboren is. Ook in die plaats dient te worden opgegeven dat iemand is overleden. Wat voor sommigen, die uit een van de vele onherbergzame gebieden komen, een heel gedoe kan zijn. Elf dagen na de geboorte krijgt het kind een naam, die aan het kind wordt gegeven door een ter plaatse ingehuurde priester. Het is een naam die hoogst geheim is (alleen de ouders kennen die naam en dragen die op een bepaalde leeftijd ceremonieel over aan het kind, die de naam vervolgens tegen niemand mag vertellen). Daarnaast krijgt het kind ook een bijnaam, die gebruikt wordt in het dagelijkse leven. De heilige naam die de priester geeft zou gebaseerd zijn op o.a. astrologische en kosmische (?) gegevens. Volkomen onduidelijk hoe de priester daaraan komt. Zulke mysteries houden de Hindu tradities in elk geval lekker mysterieus. Het geheim houden van de naam gaat zover dat die ook niet met je geliefde mag worden gedeeld. Traditioneel krijgen kleine meisjes in hun linker neusgat een piercing met een klein juweeltje, als teken van onderdanigheid aan en beschikbaarheid voor een man. Een traditie die tot op de dag van vandaag hoog scoort. Slechts weinig meisjes doen er niet (meer) aan mee. Een van de twee dochters van Prakash weigerde spontaan (zo jong als ze was...), wat gerespecteerd werd.
De boeken die ik wilde meenemen bleven abusievelijk achter; kreeg gisteren van Marjan, met wie ik de trekking ga doen, het boek Cave in the snow aangereden, over het leven van een Engelse dame die naar Nepal vertrok en zich 12 jaar van de wereld afzonderde om verlichting te bereiken. Ben benieuwd; er zijn vele wegen en allemaal, nou ja veel ervan, interessant. Marjan kwam gisterenmiddag aan; samen ter kennismaking gezellig en Nepalees gegeten. Wat ons tijdens ons gesprek opviel is hoezeer er een individuele kijk is om naar Nepal te komen. Er is de toerist met camera, die met name de winkeliers hier wel heel graag zien komen, en dan zijn er de bedevaartgangers, veel prachtige mensen met elk hun eigen verhaal. Een interessante tijd, waarin de mens individualiseert, maar velen individualiseren zonder hun identiteit te vinden…
Morgen begint de trekking. Ik kijk er naar uit. Tot daarna.
Kus, jef
Ps. Eva, van harte gefeliciteerd!!
-
06 April 2010 - 15:30
Marjolein:
Leuk je verhalen te lezen! Veel succes en plezier met je trekking!!
Dikke kus :) -
06 April 2010 - 17:02
Annemieke:
Het verbaast me niet dat je al stenen hebt aangeschaft, en dan nog wel zo'n grote bol! Je aandacht voor jade klopt volgens de pendel. Daarvoor nog niet nodig. Nu zijn alle meegenomen stenen aan bod geweest. Je zult er nog wel meer verzamelen! Lees je verslagen met plezier. Geniet van je reis! Liefs, Annemieke -
06 April 2010 - 21:47
Ingrid:
Hai broertje, weet niet of je dit nog leest voor de trekking. Jij ook gefeliciteerd met Eef. Dank voor je uitgebreide verslagen tnt. Dáár heb je nu lekker de tijd voor. Ik denk aan je de komende tijd van je tocht, heerlijk hoor, genieten maar en vast ook af zien lijkt me. Kende je de dame al met wie je loopt? Heb het goed, dikke hug, Ink -
07 April 2010 - 04:46
Douwe:
Wat een verhalen allemaal al! heb het idee dat je nog maar een paar dagen weg bent (wat geloof ik ook zo is). Onwijs leuk om elkaar een beetje te kunnen volgen zo! Kan helaas je foto's niet bekijken. het internet is hier namelijk veel te snel.
Ik voel je aanwezigheid trouwens,
we zitten op dit moment nog slechts een ruime 2000km van elkaar verwijderd.
enjoy! kus douwe en simone -
09 April 2010 - 21:38
Nettie:
Hé Jef
Je bent al op weg op de trekking lees ik. Dus dit lees je pas als je terug bent. 'Vet gaaf'. Echt te gek zo'n reis. Heerlijk om je verhalen te lezen en zo een beetje mee te kunnen reizen.Ik hoop dat je genoten hebt en kijk uit naar je verslag. Kan ik alvast wat in de stemming komen voor volgend jaar. Geniet van je verdere reis dan geniet ik wel van je verhalen. Liefs Nettie -
10 April 2010 - 18:53
Marijke:
Ha die Jef,
Mooi dat de reis ook in jouw hoofd is begonnen. De individuele redenen waarom mensen naar deze oorden vertrekken zijn legio;daar hebben we het vaak over gehad. Hoe kijkt een 'doorsnee' Nepalees naar al die rijke trekkers die komen en gaan? Ik spaar ook boektitels voor je, voor na de reis om nog eens verder te mijmeren over wat je voor jouw ogen voorbij zag trekken.
Dikke zoen en omhelzing!
Marijke -
11 April 2010 - 17:23
Carla Peters:
Ha Lieve Jef,
Wat heerlijk je steeds te kunnen lezen en je foto's al te zien. Dat maakt dat ik je iets minder mis! Ik kijk uit naar je volgende verslag! Liefs, Carla. Met een hele dikke knuffel en kus! :-) -
13 April 2010 - 14:01
Ria Hoorn:
Ik heb even naar de fot's gekeken en vertel ons eens, die foto's van die 3 mannen in het wit bij een soort baar?? Wat zijn ze daar aan het verbranden?? Is het wat ik denk? of gaan ze gewoon barbequen.
Veel tracking plezier en ik ga ervan uit dat je weer veel te verhalen hebt als je weer terug bent.
Groetjes uit Hoorn
-
13 April 2010 - 16:33
Mariette:
Hoi Jef
Ben vandaag bij je thuis geweest maar het was wel raar dat je er niet was, kon niet even lekker tegen je aanpraten.Ik hoop dat je geniet van je vakantie en je rust leuk om je verhalen te lezen. liefs mariette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
